Konstantinos Roussos

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 22

Αστάρι - Καφεναδάκι-μεζεδοπωλείο στο Μεταξουργίο

Συμπαθιτικό καφενεδάκι στην πλατεία Αυδή. Καλή σούμα και μεζεδάκια αλοιφές. Κουλτουρόκοσμος και περηθωριο... Πάμφηνο

Γερμανικού- Πλατεία Αυδή

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 16

nikosdimou: Η Πόλη που αγαπώ

Η Πόλη που αγαπώ



Θέλω να σας μιλήσω για τις πόλεις της ζωής μου. Έχω μία ιδιαίτερη σχέση με κάθε μία: άλλες τις αγαπώ επειδή είναι όμορφες κι άλλες επειδή είναι αυτές που είναι. Η Γενεύη με ηρεμεί – είναι σαν τεράστιο Λεξοτανίλ. Το Παρίσι με ερεθίζει οπτικά και ζωγραφικά, το Λονδίνο με παρασύρει σε λογοτεχνικές περιπέτειες, η Βαρκελώνη με γεμίζει φρέσκο θαλασσινό αέρα και την αναρχία του POUM. Το Μόναχο είναι η δεύτερη πατρίδα μου. Νιώθω σαν να μην έφυγα ποτέ – σαν να ονειρεύτηκα τις απουσίες μου. Λάτρευα την Πράγα πριν την βατέψουν οι τουρίστες. Η Ιερουσαλήμ είναι μία συνεχής περιπέτεια – σαν λαβύρινθος η παλιά πόλη ανάμεσα σε θρησκείες και μαγαζιά (που συχνά δεν διαφέρουν πολύ μεταξύ τους...).

Οι μικρές πόλεις είναι ένα ποίημα. Tο Aix στην Προβηγκία – α, να πίνεις καφέ στο Cours Mirabeau! Η Νέα Υόρκη είναι μία χωριστή χώρα, ίσως μία μικρή ήπειρος που απλώς προσκολλήθηκε στις ΗΠΑ. Η πιο πολυεθνική πόλη της γης.

Και η Αθήνα; Την ανέχομαι μόνο τον Αύγουστο που αδειάζει. Τα βράδια μου θυμίζει την πόλη που ήξερα.

Αλλά για μένα η πόλη των πόλεων είναι η Πόλη. Η Βασιλεύουσα, όνομα και πράγμα. Δεν είναι μόνο η καταπληκτική τοπογραφία με τους λόφους και τις θάλασσες. Δεν είναι μόνο τα μνημεία: ρωμαϊκά, βυζαντινά, οσμανλίδικα. Ούτε η ιστορία και οι μνήμες. Είναι κάτι πάνω και πέρα από αυτά: η ατμόσφαιρα.

Η Πόλη είναι η πρωτεύουσα των αισθήσεων. Αν πάτε για πρώτη φορά, αφήστε τα μνημεία (θα τα δείτε και αυτά) και πηγαίνετε πρώτα στο Μισρ Τσαρσί – την αγορά των μπαχαρικών. Εκεί ανοίγουν οι πύλες του μυστικιστικού αισθησιασμού.

Φυσικά στην Πόλη θα φάτε καλύτερα από οπουδήποτε αλλού στην γη. (Σας χαρίζω όλα τα Παρισινά εστιατόρια των 3ων αστέρων και σκούφων). Θα βρείτε τα πρότυπα φαγητών που τρώγατε σε όλη σας την ζωή και θα απορήσετε: Μα μπορεί να είναι έτσι η μελιτζανοσαλάτα; Ο μουσακάς; Το κανταΐφι;

Κι έπειτα είναι οι άνθρωποι. Ζεστοί, καλόκαρδοι, πρόθυμοι, όπως ήταν οι Έλληνες που γνώρισα στα πρώτα μου εσωτερικά ταξίδια, πριν πενήντα και σαράντα χρόνια.
Τη φιλοξενία και την ζεστασιά που εισέπραξα από άγνωστους και ανώνυμους (ιδιαίτερα όταν μάθαιναν ότι είμαι Γιουνάν) δεν την έχω ζήσει αλλού.
Με αποκορύφωμα εκείνον τον αστυνομικό στην παλιά Πόλη, που όχι μόνο δεν με έγραψε (παρκαρισμένος εγώ, κάτω από απαγορευτικό) αλλά, άμα είδε τις ελληνικές πινακίδες, έστειλε και ειδοποίησε τον κάτοχο του μπροστινού μου αυτοκινήτου να το πάρει, για να παρκάρω πιο άνετα…

Η Πόλη είναι μία συνολική εμπειρία. Των αισθήσεων, της γνώσης, του νου. Όσο την επισκέπτομαι, τόσο περισσότερο με κερδίζει.


Οι φωτογραφίες είναι του 1992 - είχα να διαλέξω ανάμεσα σε εκατοντάδες. Επάνω η Αγία Σοφιά και το Μπλε Τζαμί (Σουλτάν Αχμέτ) από μακριά στο σούρουπο. Κάτω η αυλή του Σουλεϊμανιέ.

Τρίτη, Φεβρουαρίου 14

Γεμίσματα στο Jazzκι





ΗμερΧλμLtl/100Εur
7-250432.16.528
15-248333.86.829
21-247833.37.028

Aiγυπιακό μεζεδοπωλείο

Στην Μεγ. Αλεξάνδου & Μύκαλης. Άψογοι μεζέδες, ναργιλέδες και φοιτιτόκοσμος.

nikosdimou: Τεχνοφοβίας το ανάγνωσμα

Τεχνοφοβίας το ανάγνωσμα


Ότι οι Έλληνες είναι τεχνόφοβοι (ή τεχνοφόβοι – η τεχνοφοβικοί) είναι ένα διαπιστωμένο γεγονός. Από έρευνες, από στατιστικές, από την καθημερινή μας εμπειρία. Το ερώτημα είναι:

Α) Γιατί είναι τεχνόφοβοι;

Β) Γιατί είναι επιλεκτικά τεχνόφοβοι; Π. χ. γιατί δεν φοβούνται τα κινητά, ή τα αυτοκίνητα, που είναι κορυφαία τεχνολογικά επιτεύγματα;

Έχω δώσει μερικές απαντήσεις στα άρθρα μου και στα βιβλία μου – ιδιαίτερα στην «Ψηφιακή Ζωή». Προτάσεις ερμηνείας:

1. Οι Έλληνες είναι αφόρητα συντηρητικοί. Τους έχουν εκπαιδεύσει – σχεδόν ντοπάρει – να κοιτούν πάντα προς τα πίσω, να λατρεύουν την παράδοση και τους Αρχαίους. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που γράφει ο Richard Feynman που ήρθε στην χώρα μας και μίλησε με πολλούς: «Υπογραμμίζουν με έμφαση το πόσο υπέροχοι ήταν οι αρχαίοι Έλληνες – και πραγματικά ήταν υπέροχοι. Όταν όμως τους πεις: "Ναι, αλλά κοίταξε πόσο πιο μπροστά από τους αρχαίους Έλληνες προχώρησε ο σύγχρονος άνθρωπος" – εννοώντας με αυτό την ανάπτυξη της πειραματικής επιστήμης, των μαθηματικών, την τέχνη της Αναγέννησης, το μέγα βάθος και την κατανόηση της σχετικής ρηχότητας στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία, κλπ. - ρωτάνε: "Τι εννοείς; Τι έλλειπε από τους αρχαίους έλληνες"; Συνεχώς υποβαθμίζουν την εποχή τους και εξυψώνουν την παλιά φτάνοντας στο σημείο να θεωρούν την κατάδειξη των σημερινών θαυμάτων ως αδικαιολόγητη έλλειψη εκτίμησης προς το παρελθόν»

2. Οι Έλληνες είναι κομπλεξικοί και ανασφαλείς. Κάτι που δεν καταλαβαίνουν τους κομπλάρει. Κι αντί να κάνουν τον κόπο να το μάθουν, το απορρίπτουν ολοσχερώς.

3. Λόγω ανασφάλειας είναι και καχύποπτοι. Κάτι που έρχεται απέξω και μάλιστα από την καταραμένη Δύση και την ακόμα πιο επικατάρατη Αμερική – δεν πρέπει να είναι καλό πράγμα.

4. Έχουν μάθει να θεωρούν σημαντικό και αξιόλογο μόνο το «πνευματικό» επίτευγμα. Η τεχνολογία είναι για τους μουντζούρηδες. Μια ένσταση που αντιμετωπίζω μόνιμα είναι: «μα πως εσείς, ένας πνευματικός άνθρωπος, ασχολείστε με μηχανές;» Άμα τους πεις ότι η μηχανή είναι επίσης ένα πνευματικό δημιούργημα σε κοιτάνε με κατανόηση και κουνάνε το κεφάλι. Κι ας γράφει ο Στέλιος Ράμφος: «Αντιθέτως προς τα νομιζόμενα όσο τεχνοδομείται ο κόσμος τόσο πνευματώνεται».

5. Υπάρχει και η αντίσταση των διανοούμενων. (Αυτή δεν είναι μόνο Ελληνικό φαινόμενο – φάνηκε και στην Γαλλία η οποία μας επηρεάζει πολιτιστικά. Η Γαλλία το πλήρωσε με μεγάλη τεχνολογική υστέρηση). Οι διανοούμενοι είναι πάντα συντηρητικοί. Όταν εμφανίστηκε η τυπογραφία αναθεμάτιζαν τον Γουτεμβέργιο. Όταν εφευρέθηκε το τηλέφωνο, έγραφαν πως τώρα θα εκλείψει η ανθρώπινη επικοινωνία. Τα όσα λένε για την τηλεόραση και τα κινητά, τα ξέρετε.

6. Τέλος υπάρχει το περίφημο επιχείρημα της «μοναξιάς». (Εμείς, εδώ στο blog, ξέρουμε ότι μας φέρνει πιο κοντά). Θα αντιγράψω ένα παλιό κείμενο, 10 ετών:

«Συχνά διαβάζω (και ακούω) την κλασική κριτική: οι προσωπικοί υπολογιστές μας απομονώνουν, μας κάνουν αντικοινωνικούς, κλπ. κλπ.

Δεν ξέρω πόσο αληθεύει η κριτική αυτή και πόσο πραγματικά αφορά μόνο στους υπολογιστές – γιατί και ένα βιβλίο, όταν το διαβάζουμε μας απομονώνει. (Μόνο που εκεί είναι «ευγενής» η μοναξιά, και όχι τεχνολογική). Το ερώτημα που θέλω να θέσω είναι πιο οξύ: Γιατί είναι κακό πράγμα η μοναξιά; Τι πειράζει αν απομονώνεται ένας άνθρωπος; Όλα τα μεγάλα δημιουργήματα του ανθρώπου ήταν προϊόντα μοναξιάς – καμία επιτροπή δεν έγραψε έναν Δον Κιχώτη.

Τι περίεργο ιδανικό συλλογικότητας υποβόσκει κάτω από αυτές τις κριτικές! Ο άνθρωπος ξεκίνησε σαν αγέλη και σιγά-σιγά απέκτησε την συνείδηση του εγώ. Κέρδισε την δυνατότητα να σκέπτεται, να νιώθει, να φαντάζεται για τον εαυτό του. Η ατομικότητα είναι μια κατάκτηση, από τις μεγαλύτερες του ανθρώπινου πολιτισμού.

Όταν ακούω τους αντίπαλους της ατομικότητας, διακρίνω αμυδρά πίσω από τις κριτικές τους, ένα σκοτεινό όραμα: μία ολοκληρωτική κοινωνία ομαδικότητας, κάτι σαν την Μαοϊκή ομοιομορφία, όπου όσοι απομονώνονται και σκέπτονται για λογαριασμό τους, χαρακτηρίζονται άτομα ύποπτα και απροσάρμοστα και οδηγούνται κατ’ ευθείαν στα ψυχιατρεία. (Έτσι και τώρα μερικοί προσπαθούν να βγάλουν τρελούς τους χρήστες του Internet).

Λυπάμαι αλλά διαφωνώ: δεν είμαι με το πλήθος, την μάζα, τον όχλο την αγέλη. Είμαι με το ελεύθερο άτομο. Η ελευθερία συνεπάγεται πάντα μία δόση μοναξιάς. Δεν βλέπω κανένα κακό στο να «απομονώνεται» ένας άνθρωπος. Αντίθετα το βλέπω αναγκαίο και προϋπόθεση για κάθε τι το δημιουργικό.

(Φυσικά δεν εννοώ ακραίες, ψυχοπαθολογικές καταστάσεις. Αλλά οι αντίπαλοι του προσωπικού υπολογιστή δεν μιλάνε για τις ελάχιστες αυτές… το ξέρουμε καλά)».


7. (Και σύντομο – βγήκε τεράστιο!) Η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα. Οι Έλληνες δεν αντιδρούν σε αυτοκίνητα και κινητά – γιατί δεν τα θεωρούν τεχνολογία, αλλά αξεσουάρ life style! Ούτε τα χρησιμοποιούν τεχνολογικά. Ξέρω ορκισμένους αντίπαλους του υπολογιστή που έχουν τρία κινητά – κι όταν τους πεις ότι και αυτά είναι υπολογιστές, σε κοιτάνε παράξενα...

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 13

Βαλεντίνα - Ρώσικη ταβέρανα

Στην Καλιθέα. Νόστιμη, αλλά λιγάκη βαριά κουζίνα. Καλές τιμές

ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ Λυκούργου 235, Καλλιθέα, τηλ.: 210 9431871. Και μεσημέρι. (15-18 ευρώ).

Τρίτη, Φεβρουαρίου 7

GBN ToDo

Change database for newsletter
Change static_pages table for context ads
Change local_pages html for context ads
Add preffered_language column in yp_organizations

* SIgnup finish (I agree)

* Headers
* Pdf counter
* RSS
ApplicationResources mazema
* FireFox tinymce...
* Belalia links
*! PDF & PPT tags
* Password reminder
* Signup Mails
* Other Mails
* Decompiled
* Mail javascript
* News.jsp links
* Logo size note dimension
Check pdfs, ppts
* Check if username exists
* Remove form session after signup finish
Kleidoma admin pages
* Wisywyng ediotr styles
* Search align
* FAQs, HELP pages, privacy
Admin pages validation
* COntext advertisments

* RSS Live Bookmark
* Velakia kai links
* Order by news category
* Eikonidio sto arxiko search form align

Iris - Cafe στην Ελευσίνα

Καφέ στην παραλία της Ελευσίνας, σε "Αγγελοπουλικό" σκηνικό, δίπλα σε παλιά εργοστάσια και απέναντι σε παροπλησμένα πλοία.

Πανάκριβη πορτοκαλάδα

Διαστάσεις: Tο σκάνδαλο, η εξιλέωση και ο Mωάμεθ

Tο σκάνδαλο, η εξιλέωση και ο Mωάμεθ



«Ο Μωάμεθ ούτε θα θύμωνε ούτε θα προσβαλλόταν απ' αυτά τα σκίτσα: απλώς θα χαμογελούσε». Αλί Φαρζάτ, Σύρος σκιτσογράφος, επονομαζόμενος και «βασιλιάς της σάτιρας».

Η ΕΙΔΗΣΗ. Ο Παλαιστίνιος υπουργός Δικαιοσύνης ανακοίνωσε το Σαββατοκύριακο ότι ανακάλυψε την κλοπή ή κατάχρηση 700 εκατομμυρίων δολαρίων από αξιωματούχους της Παλαιστινιακής Αρχής και ότι μέχρι στιγμής έχει διατάξει 25 συλλήψεις και έχει εκδώσει 10 διεθνή εντάλματα. Το ύψος των καταχρήσεων μπορεί να φτάνει τα πολλά δισεκατομμύρια δολάρια, τόνισε ο Άχμεντ αλ-Μπεγκάμι. Το πρώτο στάδιο των ερευνών, που περιέλαβε το πετρέλαιο, τα τσιγάρα και τα μέσα ενημέρωσης, ολοκληρώθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο. Αλλά ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς -που είναι υπεράνω υποψιών -του ζήτησε να μην ανακοινώσει το πόρισμά του πριν από τις εκλογές για να μην επηρεαστούν οι ψηφοφόροι. Σύμφωνα με τον αλ-Μπεγκάμι, 4 εκατομμύρια δολάρια από τους πόρους της Παλαιστινιακής Αρχής και 2 εκατομμύρια δολάρια από την ιταλική βοήθεια φαίνεται να δόθηκαν σε μια εταιρεία που υπήρχε μόνο στα χαρτιά. Ονόματα δεν αποκαλύφθηκαν. Όλοι γνωρίζουν όμως ότι στο σκάνδαλο εμπλέκονται ανώτατα στελέχη της Φατάχ.

H ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ. Εκατοντάδες Παλαιστίνιοι ξεχύθηκαν χθες στους δρόμους της Γάζας. H αιτία της οργής τους, όμως, δυστυχώς δεν ήταν το οικονομικό σκάνδαλο της απερχόμενης κυβέρνησής τους. Δεν ζήτησαν να δικαστούν εκείνοι που υπεξαιρούσαν τα χρήματά τους και κατηγορούσαν στη συνέχεια τον διεθνή σιωνισμό και ιμπεριαλισμό. Κυματίζοντας τις πράσινες σημαίες της Χαμάς και τις κίτρινες σημαίες της Φατάχ, οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από το κτίριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Πόλη της Γάζας. Δεν κατήγγειλαν τους Ευρωπαίους για την υποκριτική τους στάση απέναντι στους νικητές των εκλογών. Δεν τους ζήτησαν μεγαλύτερη συμμετοχή στην ειρηνευτική διαδικασία. Για τα «σατανικά σκίτσα» φώναζαν και πετούσαν πέτρες. «Ω, Προφήτη Μωάμεθ», τραγουδούσαν, «είμαστε έτοιμοι να σε εξιλεώσουμε με τις ψυχές μας και το αίμα μας». Ανάλογες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας ήθελαν να κάνουν και οι μαθητές στη Ναμπλούς. Αλλά οι δάσκαλοι τους παρακάλεσαν να αρκεστούν στο μποϊκοτάζ των δανικών και νορβηγικών προϊόντων...

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ. Εύκολα θα υπέπιπτε κανείς στον πειρασμό να σκεφτεί πως όταν το πρώτο μέλημα εκατοντάδων, χιλιάδων, εκατομμυρίων ανθρώπων δεν είναι η διεκδίκηση της δικής τους ελευθερίας, αλλά ο περιορισμός της ελευθερίας των άλλων, ο διάλογος μαζί τους είναι αδύνατος. Στην πραγματικότητα, οι βίαιες διαδηλώσεις των τελευταίων ημερών στην Ασία και τη Μέση Ανατολή αποτελούν άλλο ένα σύμπτωμα όχι της σύγκρουσης ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση ή ανάμεσα στο ισλάμ και τον χριστιανισμό, αλλά μιας σύγκρουσης στο εσωτερικό του ίδιου του ισλάμ. Το πάνω χέρι το έχουν πάρει οι εξτρεμιστές και έχουμε όλοι ευθύνη γι' αυτό. Τα σκίτσα δεν αποτελούν παρά ένα πρόσχημα, ο Μωάμεθ είναι ένα κατά φαντασίαν ταμπού. Ας μην πατήσουμε την μπανανόφλουδα.